Genadeloos legt Neske Beks in Echo, vernoemd naar het gedicht ‘Echoes’ van Audre Lorde, de vinger op de zere plek. Niet alleen is de witte blik in onze samenleving nog steeds dominant, Zwarte vrouwen delven dubbel het onderspit: ze zijn niet wit en ze zijn geen man.
In haar meanderende, persoonlijke essays, speeches en brieven toont Beks hoe stelselmatig het niet gezien en gehoord worden is. Terwijl Toni Morrison, Maya Angelou en Gloria Wekker echoën in haar hoofd, wrijft Beks zout in de wonden – steeds met het doel tussen Zwart en wit een brug te slaan, en de Zwarte vrouwelijke stem glashelder te laten klinken.
