‘Maak je alsjeblieft geen zorgen, Ava. Je kindje is veilig bij mij. Ik ga voor haar zorgen alsof ze de mijne is...’
Sinds de geboorte van haar dochter Isa is Ava doodmoe en kan ze zich moeilijk focussen. Haar man Ned huurt een nanny in zodat zij beter kunnen slapen.
Ava heeft echter al snel het gevoel dat er iets niet klopt. Ned gedraagt zich vreemd en elke keer als ze hem vraagt waarom, zegt hij dat ze paranoïde is. Maar het gefluister van haar man tegen de nanny maakt haar achterdochtig. Meer en meer voelt Ava zich een buitenstaander in haar eigen huis. Wordt ze langzaam gek, of probeert iemand haar te laten denken dat dat zo is…?
