Er is iets geks aan de hand. Westerse landen behoren al jaren tot de gelukkigste landen ter wereld. Nooit eerder was de welvaart hoger, rijkdom groter en levenskwaliteit beter. Ze staan aan de top van de wereld op het gebied van onderwijs, leefomgeving, gezondheid, veiligheid en welzijn. Toch lijden vier op de tien mensen in hun leven aan een psychische stoornis en ondergaan in Nederland jaarlijks een miljoen mensen een behandeling voor psychische klachten. We zijn welvarender, maar mentaal zieker dan ooit. We zijn gelukkiger, maar lijden meer dan ooit. Hoe kunnen we deze paradoxen begrijpen? Verwachten we te veel van het leven? Brengt welvaart meer ongeluk? Waarom faalt de mentale zorg? Kunnen we nog gezond en normaal lijden? Zijn onze verwachtingen te hoog? Mogen we nog menselijk zijn?
