Noc po wschodzie słońca

Historia Domenico toczy się dalej, młodego Abruzzese, który opuścił swoje rodzinne miasto (Aielli nella Marsica) na początku XX wieku, aby wyjechać i pracować za granicą, aby zapewnić sobie lepszą przyszłość, przynajmniej z ekonomicznego punktu widzenia. Franka Lloyda Wrighta. Następnie wraca do Włoch, aby poślubić swojego syna Erminię, piękną dziewczynę, w której zawsze był zakochany i która na niego czekała. Rodzą się dzieci, a gospodarczo sprawy nie układają się dobrze, więc podejmuje heroiczną decyzję powrotu do Ameryki. Najpierw pracował w Bayonne w stanie New Jersey, gdzie brał udział w budowie kościoła Saint-Henri. Następnie przeniósł się do Cumberland w stanie Maryland, gdzie pracował w cegielni w pobliskim Frostburgu. Domenico w wolnym czasie wciąż się interesuje i próbuje swoich sił we wzorach i stosunkach matematycznych, jego wielka „pasja”, która już wywołała zachwyt słynnego wówczas architekta Wrighta, nazywanego przez rząd amerykańskim, Called by rząd do służby w Camp Gordon, obozie rekrutacyjnym dla młodych Amerykanów ze wszystkich „wszystkich amerykańskich” stanów. Zmienia się kontekst, ale pasja życia i zaangażowanie w badania matematyczne mają na celu jedynie zaspokojenie osobistych przeczuć, znalezienie nieoczekiwanych, uporczywych rozwiązań. Zmieniają się zobowiązania, zmieniają się potrzeby i okoliczności, Domenico nie poddaje się, przez cierpienie i trudności dojrzewa swoje życiowe doświadczenia. Ma cel do osiągnięcia, więc pokonuje wyzwania, utwierdza się w przekonaniach: miłość do żony Erminii; szacunek dla jego słowa; wewnętrzna uczciwość człowieka poszukującego dobra.