Het universum van Komrij's bizarre, weemoedige, virtuoze, surrealistische poëzie wordt bevolkt door schone jongelingen, fabeldieren, en bovenal het besef van de allesoverheersende sterfelijkheid. Spaans benauwd is een voortzetting van de vaste thema's en vormen uit het werk van Komrij. De toon is echter grimmig en in alles blijkt dat hij het komische intermezzo van de Dichter des Vaderlands weer hoog en breed achter zich lijkt te hebben gelaten.
Het is zoals de dichter zelf onlangs in een interview met Awater verwoordde: 'Ik ben een natuurtalent. Ik schrijf gedichten uit de losse pols. Dat betekent niks - en dus alles. Ik moet er alleen maar wat van zeggen omdat me dat gevraagd wordt. Ik ben niet van plan om de slaaf te worden van een of andere theorie die mensen mij aanpraten, of die ik mijzelf aanpraat. Mijn gedichten geven aan hoe ik mij verhoud tot de wereld. Wat heb je eraan als de dichter geen maatschappelijk, maar alleen een zielkundig verschijnsel is?'
