Voor haar verjaardag krijgt Miriam een armband van haar familie, met daarop gegraveerd VOOR MIRIAM – 85 JAAR. In een onbewaakt moment zegt ze vervolgens: ‘Ik heet geen Miriam.’ Later die dag gaat ze wandelen met haar kleindochter Camilla en vindt ze eindelijk de moed om te vertellen hoe ze als Roma-meisje in de concentratiekampen terechtkwam en de identiteit van de Joodse vrouw Miriam aannam om te kunnen overleven.
