De nieuwe verhalen van Remco Campert worden bevolkt door dromende dichters, aarzelende jongelingen en in de verte is er altijd een meisje dat te mooi is om recht aan te durven kijken. Het zijn de vertrouwde campertiaanse karakters met heerlijke nieuwe en eigentijdse worstelingen. Ze hebben vaak niet meer dan een vaag vermoeden van hun eigen talent en zoeken een uitweg. Zoals de asielzoeker die maar blijft doorpraten bij het loket met nuffige meisjes, of de naar jazzmuziek verlangende scholier die ruim voor zijn eindexamen het vrije leven kiest. In het mysterieuze titelverhaal, tevens het langste verhaal in de bundel, volgen we de kronkelige wegen van een geheim agent, die een liefde verliest, en een andere vindt.
Remco Campert is een meesterlijk verteller, altijd nieuw en toch altijd trouw aan zichzelf. Om vijf uur in de middag is lichtvoetig, melancholiek, en bovenal wonderlijk mooi geschreven.
