Zout

Zwijgend worden ze oud, de Turkse vrouwen die in de jaren zestig en zeventig hun man, die als contractarbeider in het Westen ging werken, achternareisden. Een sprong uit een middeleeuws leven op het platteland waar alleen de jongens naar school mochten, naar een westerse maatschappij die uit het sobere naoorlogse leven omhoogschoot naar grote welvaart. Marjan Berk bracht vele uren door bij Sebahat, een van deze vrouwen, en hoorde hoe deze intelligente vrouw met haar vier kleine kinderen na zes jaar eenzaamheid haar grote liefde Yüksel naar Nederland volgde en hier eindelijk leerde lezen en schrijven. Alles wordt besproken: geloof, de tocht naar Mekka, gearrangeerde huwelijken, een grootvader die een derde vrouw wil nemen, het leven in een afgelegen dorp met als enig communicatiekanaal de transistorradio van de dorpsdokter. Door het verhaal van Sebahat vlecht Marjan Berk haar eigen levensverhaal, waarin een aantal opmerkelijke gelijkenissen met dat van Sebahat te vinden is.

Over Marjan Berk:

[Berk] schrijft met zoveel gemak, zo soepel en speels, dat je al lezend over het hoofd dreigt te zien hoe knap-natuurlijk haar dialogen zijn en hoeveel techniek ze daarvoor in huis moet hebben. Elsbeth Etty, NRC Handelsblad

Met haar romantrilogie bewijst Berk een type literatuur te schrijven dat nu eens niet onder die beruchte Nederlandse kaasstop ligt te zweten. Marja Pruis, De Groene Amsterdammer

Een roman van Marjan Berk is net een bonbon: elke bladzijde smaakt naar meer. MIDI

'