Beschermvrouwe van de verschoppelingen

In dit derde deel van Beschermvrouwe van de verschoppelingen

verliest Delphine Lecompte zich opnieuw in de vreugde van de

taal, de reddingsboei waaraan zij zich vastklampt. Worstelend

met haar demonen, neurosen en fobieën schrijft ze exuberant,

genereus en overdadig over haar kindertijd en volwassen leven.

Ze schroomt daarbij niets, spaart niemand en omarmt de

schaamte volledig. Dit is schrijven zoals alleen Delphine Lecompte dat kan. Schrijven om te overleven. Al doende dijt haar

fantastische, absurde en kleurrijke levenswerk verder uit. Deze

cyclus, waarvan het einde nog niet in zicht is, is een tour de force

die op geheel eigen wijze verwant is aan de Mijn strijd-boeken

van Knausgård en die een net zo groot publiek verdient.