Onder de mensen

Jan is landbouwer. Hij woont alleen. Zijn ouders zijn dood. Om de eenzaamheid te verjagen, plaatst hij een contactadvertentie. Hij zoekt een vrouw voor aanspraak, voor seks, en als het even meezit misschien zelfs voor een kind. Maar de vrouw die reageert heeft eigen plannen. Zij wil alleen een overzichtelijk bestaan op een afgelegen plek. Voor haar is de verhuizing naar de boerderij een vlucht uit de Randstad en een afrekening met haar verleden. Daarin past niet veel aanspraak en zeker geen kind.

Onder de mensen is een roman waarin traditie en zelfbeschikking op gespannen voet staan. Het levert een conflict op dat met wisselend resultaat wordt uitgevochten. Het enige wat de personages gemeen lijken te hebben, is het hardnekkige voornemen bij elkaar te blijven.

'Ergens, ver in het noorden, staat tegen de deltadijk een boerderij als een wachtend werkpaard met zijn kont naar de zee. Het is een groot, bruin achterwerk van riet, zonder deur en zonder raam. Van de dakgoot op ooghoogte rijst het dak steil op naar de nok, die zo hoog is dat hij boven de luwte van de dijk onbeschut in de zeewind staat. Het dichtstbijzijnde huis staat vijf kilometer landinwaarts en aan de andere kant van de dijk wonen in een verzande kreek enkel krabben en platvissen. Het is winter en het is koud.'