Sneeuw, de novelle van Jan Cremer uit 1976, begint in Oost-Berlijn en eindigt op Groenland. Rusteloos op de vlucht voor zijn noodlot, verzeilt Jan Cremer in hotelkamers, nachtlokalen, verlaten straten, op luchthavens, in het weeshuis van zijn herinnering, en in liefdesverhoudingen, die niet voor hem zijn weggelegd. Hoofdmotief is de angst voor de eenzaamheid. Alleen iemand, die heeft betaald voor wat hij de lezer vertelt, kan proza schijven van deze kracht en helderheid. Dit is een novelle die maar door één man geschreven kan zijn.
