Carmiggelts liefde voor katten is bekend. In de bundel Poespas spelen katten een voorname rol. Maar ook voor honden had hij een zwak. In deze bundel komen ze allebei aan bod. Eerst volgen we Thelonious en Picasso, de twee huiskatten van Carmiggelt. In zijn dagelijkse 'Kronkels' in Het Parool bracht hij de lezers af en toe op de hoogte van het wel en wee binnen dit 'kattenhuwelijk'. Op vier na werden die verhalen niet eerder in boekvorm gepubliceerd. Datzelfde geldt voor de hondenverhalen, waarmee de tweede helft gevuld is.
De dierenverhalen tonen een scala aan emoties. Katten roepen veelal plezier en baldadigheid bij Carmiggelt op. Honden maken de melancholicus in hem wakker, die niet alleen vertederd maar ook vol erbarmen is.
