Verschuivingen

Als er één zin is die sinds jaren in het bewustzijn van Stefan

Hertmans galmt, is het de uitspraak die Viktor Klemperer ooit,

tijdens het nazibewind, haast terloops, te midden van ellende

en onzekerheid, met vaste hand in zijn beroemde dagboeken

noteerde: ‘De tijdgenoot weet niets’. Wat kun je zeggen over de

eigen tijd?

Eén ding voelen we allen, overdenkt Stefan Hertmans in zijn

lucide Verschuivingen: dit is een tijd van overgang naar iets wat

we nog maar heel gedeeltelijk beginnen te begrijpen. Allen zijn

we getuigen, ook al weten we slechts gedeeltelijk waarvan; in elk

geval van onze moeilijk te ontcijferen actualiteit – en de verschuivingen die we elke dag voelen zonder ze te kunnen duiden.

In even erudiete als sensitieve overdenkingen gaat Stefan

Hertmans het avontuur aan om iets van deze tijdgeest te grijpen,

om dat vast te leggen wat ons in de waan van de dag ontglipt.