Alles teruggevonden/niets bewaard. De titel van Bernlefs nieuwe bundel slaat niet alleen op de overblijfselen van een laatnegentiende-eeuwse poolexpeditie waaraan hij een lange cyclus wijdt, ze verwijst, net als de titel van zijn bundel , zowel naar de noodzaak tot onthechting als naar onze behoefte het verleden vast te houden. Vanuit die paradoxale positie schrijft hij over landschappen, huizen, voorwerpen en mensen. Al opent de bundel met een `zelfportret van de dichter (in de vorm van een gedicht over een verlaten badplaats) toch is dit een van de meest persoonlijke bundels die Bernlef schreef.
