Igor heeft een overzichtelijk leven. Overdag monteert hij stacaravans op de sociale werkplaats.’s Middags komt hij thuis bij zijn oma Nettie, en eet hij taart die ze voor hem heeft gemaakt. Daar wordt hij rustig van. ’s Avonds kijken ze op de bank televisie totdat ze naar bed gaan.
Al heeft Igor niet het verstand van een Nobelprijswinnaar, zelf vindt hij dat hij het veel beter heeft getroffen dan de meeste andere mensen. Er bestaan wel honderd verschillende ziektes en hij heeft ze geen van alle. Sommige mensen zijn kaal, maar hij niet. En stel dat er een aardbeving komt en het licht uitvalt, nou, dan heeft hij altijd nog zijn zaklantaarn.
Alles verandert als hij het dakloze meisje Lisa ontmoet, en ze samen een baby vinden om wie niemand zich lijkt te bekommeren. Oma Nettie neemt het meisje en de baby liefdevol onder haar vleugels, zonder te beseffen wat er aan de hand is. Hoe lang zal dit ongewone huishouden een gelukkig leven beschoren zijn?
Is er hoop gaat over de bedrieglijke sensatie dat de geschiedenis zich herhaalt, over de goede bedoelingen van imperfecte mensen, en over onalledaagse liefde.
