Środkiem Warszawy, skuci łańcuchami, kroczą eskortowani więźniowie. Wśród nich wyróżnia się młody patriota, Józef Gawar.
Skazani docierają do więzienia w Moskwie. Tu integrują się ze sobą, nawiązując pierwsze nici porozumienia.
Utwór opisuje koleje losów zesłańców syberyjskich. Autor starannie odtwarza realia ich codzienności, atutami powieści są wartka akcja i pełnokrwiści bohaterowie. Książka powstała w oparciu o materiały, które autor gromadził w czasach rewolucyjnych (1905-1908) oraz z wykorzystaniem wspomnień wędrówek po Syberii.
Wacław Sieroszewski (1858-1945) – pisarz, podróżnik, etnograf, działacz niepodległościowy. W wielu swoich utworach prozatorskich opisywał życie na Dalekim Wschodzie. Choć kojarzony jest głównie jako autor powieści, tworzył też książki naukowe, w których opisywał życie społeczności azjatyckich. Dziś już nieco zapomniany, niegdyś bardzo popularny, twórczość Sieroszewskiego była ceniona przez krytyków oraz kolegów po piórze. Zarówno teksty kierowane do dzieci, jak i te napisane dla dorosłych, cieszyły się dużą poczytnością.
