Rzeczywistość, w której dusze bohaterów są jeszcze bardziej mroczne niż ruiny dawnych posiadłości i mgliste wrzosowiska.
Zbiór klasycznych opowiadań grozy w stylu wiktoriańskim. Wciągające historie rodzin, w których dochodziło do tajemniczych i tragicznych wydarzeń. Upiory, klątwy sięgające wielu pokoleń wstecz, czary i burzliwe romanse - to główne tworzywo poszczególnych fabuł. Wszystko to podlane atmosferą grozy, która przenika nawet z pozoru banalne elementy świata przedstawionego.
Dla miłośników niesamowitości i opowieści z dreszczykiem w stylu Edgara Allana Poe.
Elizabeth Gaskell (1810-1865) - ceniona brytyjska powieściopisarka epoki wiktoriańskiej. Urodzona w Chelsea w Londynie Elżbieta wcześnie została sierotą. Po śmierci matki trafiła pod opiekę ciotki mieszkającej w Knutsford w Cheshire - to miejsce będzie stanowić inspirację dla wielu jej popularnych książek, m.in. „Cranford". Jako młoda kobieta poślubiła Williama Gaskella, który oprócz bycia pastorem również zajmował się pisarstwem, i osiadła z nim w Manchesterze. Para doczekała się licznego potomstwa. Małżeństwo prowadziło ożywione życie towarzyskie, w kręgu ich znajomych pozostawali znani artyści, m.in. Charles Dickens oraz Charlotte Brontë. W swoich powieściach (m.in. „Mary Barton", „Północ i południe") obrazowała życie różnych warstw społecznych. Pisała także opowiadania o duchach w stylistyce gotyckiej, w czym kibicował jej sam Dickens. Znaczną popularność zyskała pierwsza biografia Charlotte Brontë jej autorstwa. BBC zrealizowało serialowe adaptacje kilku jej powieści, m.in. „Północ i południe", „Cranford" oraz wydane pośmiertnie „Żony i córki".
