Een man staat op een kruispunt in zijn leven. Wanneer allebei zijn ouders overleden zijn, ervaart hij de totale zinloosheid van het bestaan. Zijn huwelijk is gestrand, zijn gezin heeft hij verloren, zijn verleden is weggevaagd. Hij wordt beheerst door een gevoel van gemis en verlatenheid en denkt terug aan Ordesa, de plaats waar hij geboren is en zijn ouders overleden zijn, de plaats waar zijn vader zoveel van hield. Hij haalt herinneringen op aan zijn jeugd, zijn ouders en andere familieleden en vertelt over zijn latere leven: zijn twee zoons, zijn carrière, zijn drankzucht en zijn mislukte huwelijk.
Deze persoonlijke familiekroniek speelt zich af tegen het decor van een vermolmd Spanje van de afgelopen decennia, waarmee het verhaal ook een meeslepende kroniek van het moderne Spanje is.
Vilas overpeinst, mijmert en verhaalt, met een grote dosis verbeeldingskracht, over dat wat ons kwetsbaar maakt. Zijn stem is vertrouwd en uitzonderlijk, naïef en wijs, intiem en groots.
