Pan Burmistrz z Pipidówki
Tietoa kirjasta
Początkowy okres samodzielnego funkcjonowania Galicji. W prowincjonalnym miasteczku o wdzięcznej nazwie Pipidówka rządy obejmuje burmistrz Pocięgiel-Pocięglewicz. Wzorowo zarządza małą miejscowością, podejmuje rozsądne ekonomicznie decyzje, lecz wszystko zmienia się wraz z jego podróżą do Krakowa. Pod wpływem wielkomiejskiego blichtru Pocięglewicz postanawia wprowadzić zmiany w Pipidówce. Zamroczony snobizmem burmistrz na dalszy plan spycha prawdziwe potrzeby mieszkańców, a zamiast tego trwoni budżet na zbyteczne modernizacje. Powieść Bałuckiego w satyryczny sposób odnosi się do krakowskiego mieszczaństwa i wytyka klasowe nierówności społeczne.
Język, postacie i poglądy zawarte w tej publikacji nie odzwierciedlają poglądów ani opinii wydawcy. Utwór ma charakter publikacji historycznej, ukazującej postawy i tendencje charakterystyczne dla czasów z których pochodzi. W niniejszej publikacji zachowano oryginalną pisownię.
Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".