‘Een half etmaal lag ze op de koude tegels, voordat een jonge buurvrouw haar zwakke kreten opving. Sindsdien joeg het huis, met z’n zuigende vloer, haar angst aan – ze wilde er weg. Nergens was plaats voor haar.’
Uitdorsten gaat over afscheid nemen. Het is een aangrijpend requiem voor een moeder.
