Direct aan het begin van dit verhaal komt een antiautoritair trekje van Toonder bovendrijven: omdat Wammes Waggel op een toeter blaast en ‘vrij en blij’ roept, krijgt hij een corrigerende tik van een politieagent. Kern van dit verhaal is dat het heel gemakkelijk is om aanhangers te vinden voor complottheoriën over gevaarlijke samenzweerders die zich onder ons bevinden.
Is het wantrouwen eenmaal gezaaid, dan is niemand meer veilig, zodat zelfs een groepje kleuters het slachtoff er van politiegeweld wordt. De kenmerken van de samenzweerders, die maanblaffers worden genoemd, zijn wetenschappelijk beschreven. Niet de schedelvorm, maar de driftgraad van burgers is een indicatie. Als de overheid omwille van de veiligheid de vrije hand geeft aan politie en wetenschap komt Rommeldam op even herkenbaar als bedenkelijk terrein…
