Van ouderschap tot oorlog, van liefde tot verval: Koeleman weeft duistere, geestige verhalen vol worstelingen die ons allemaal aangaan.
In een stad in verval stuit een zwerver op een man die lezingen houdt over het einde van de mensheid. Een docent neemt overspel als onderwerp voor een schrijfoefening en ziet zijn college veranderen in een wraakoefening. In een uitzichtloze oorlog wordt een strijder opgezadeld met een mysterieuze missie. Wanneer een vriendin een ‘dreigbed’ voorstelt als opvoedingstip, ontketent dit onvermoede verlangens in de wanhopige ouders. Ondertussen zwerft de schrijver zelf van het ene logeeradres naar het volgende, worstelend met vragen die hij nooit eerder hoefde te stellen. Bertram Koelemans thema’s en obsessies zijn op iedere pagina voelbaar: de uitdagingen van het ouderschap, de complexiteit van familiebanden, en uiteenlopende vormen van afhankelijkheid, waarvan de liefde niet de minste is. Het dreigbed is Koeleman op zijn best. Duister, geestig, ontroerend en verontrustend. Wat misschien nog het meest beangstigend is: het is zijn meest persoonlijke boek tot nu toe.
