Dublińczycy

Mieszkańcy Dublina okiem jednego z najważniejszych pisarzy XX wieku. Wydany w 1914 roku zbiór opowiadań stanowi realistyczny obraz tego, jak wyglądało życie Irlandczyków na początku XX wieku. Postacie, które pojawiają się w poszczególnych opowiadaniach cyklu czytelnicy mogą odnaleźć także w najsłynniejszym dziele Joyce’a – „Ulisessie".

„Dublińczycy" mogą stanowić dobre wprowadzenie w świat poetyki stworzonej przez autora. James Joyce, słynący z niezwykle trudnych w odbiorze utworów, w cyklu opowiadań nie szarżuje językiem, dzięki czemu są one łatwo przyswajalne, a przy tym utrzymują mistrzowski poziom artystyczny.

Zbiór zawiera 15 opowiadań: Siostry, Spotkanie, Arabia, Ewelina, Po wyścigach, Dwaj rycerze, Pensjonat, Chmurka, Umowa Bodley&Kirwan, Wróżby, Przypadek godny ubolewania, Liść bluszczu, Matka, Łaska boża, Zmarli.

James Joyce (1882-1941) – irlandzki pisarz uważany za jednego z najważniejszych twórców XX wieku. Większość życia spędził za granicą, głównie we Francji i Szwajcarii. Zadebiutował zbiorem poematów „Muzyka kameralna". Następnie wydał cykl nowel „Dublińczycy", powieści: „Portret artysty z czasów młodości" i „Ulisses" oraz poemat prozą „Finneagans Wake".

Jego największe dzieło „Ulisses" zyskało miano „Odysei" XX wieku. Była to jedna z najbardziej nowatorskich powieści w dziejach literatury. Wprowadza bowiem monolog wewnętrzny, ukazujący wielowarstwowość procesów myślowych bohaterów.