Zbiór dziesięciu utworów Marii Konopnickiej, różnotematyczne historie, które łączy wnikliwa obserwacja skupiona na człowieku, jego kondycji, marzeniach i ograniczeniach. Bohaterowie Konopnickiej są autentyczni, często samotni czy cierpiący, ukazani na tle społecznej oraz obyczajowej rzeczywistości, w której przyszło im funkcjonować.
Urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.
Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").
