Stavanger, Noorwegen. Sigvaldi ligt op de stoep: hij is van een ladder gevallen. Net als de wolken verglijden, veranderen zijn herinneringen voortdurend. Liggend op de stoep herinnert hij zich de man die hij dertig jaar geleden was in IJsland, een man die ’s winters op zee voer en ’s zomers als schilder werkte. Zijn eerste vrouw, Helga, was smoorverliefd op hem en toch onrustig. Ze noemden hun dochter Ásta, naar een heldin uit de IJslandse literatuur. Een voornaam met een belangrijke betekenis – hij lijkt op het IJslandse woord voor liefde – maar die slechts ongeluk zal brengen.
