Nigdy na świecie

Doktor Krzysztof Łańcut wyjechał z Warszawy, aby leczyć ludzi na prowincji. Jego pacjenci to zwykle złamani trudami życia ludzie, często niechętnie nastawieni do Łańcuta, kwestionujący zasadność udzielanej im pomocy. Trudna codzienność lekarza komplikuje się jeszcze bardziej, gdy nawiązuje on intymną relację z żoną jednego ze swoich pacjentów.

W 1959 roku „Nigdy na świecie" zdobyła nagrodę w konkursie na powieść współczesną. W roku 1971 utwór został zekranizowany („Kardiogram").

Pisarz, scenarzysta, autor reportaży. Od 1969 do 1972 roku pracował w USA jako wykładowca na Uniwersytecie Columbia oraz w Hunter Collage. W latach 70. XX wieku był wiceprezesem Związku Literatów Polskich (oddział w Warszawie), a od 1978 do 1994 prezesem polskiej sekcji IBBY. Laureat licznych nagród literackich (m.in. Orlego Pióra i Nagrody Prezesa Rady Ministrów). Wiele jego utworów doczekało przeniesienia na sceny filmowe oraz telewizyjne, a także na deski teatrów.