Dit essay onderzoekt het verlies van basaal vertrouwen tussen volk en elite en biedt theologische tegenstem aan polarisatie, pleitend voor een samenleving van inclusiviteit en begrip.
Klopt het dat het basale vertrouwen tussen volk en elite is verdwenen? Dit essay peilt de actuele afgrenzingen tussen volk en elite, die gemakkelijk tot polarisatie kunnen leiden. Het biedt een theologische tegenstem aan populisten die de kloof tussen volk en elite verdiepen en de woede voeden. Het wil recht doen aan het diepere verlangen van volk en elite naar een vorm van samen leven waarin 'thuis'-zijn onverdacht is en niemand buitensluit. Dit vergt het doorbreken van het wederzijds wantrouwen waarbij het volk zich geminacht voelt en de elite als snobistisch wordt afgeschreven. Geloofsgemeenschappen, waarin goed nieuws voor heel het volk klinkt, vergroten het inlevingsvermogen tussen volk en elite.
