Bloedbadnatie

Bloedbadnatie gaat over een epidemie die niet veroorzaakt wordt door een ziekte maar door wapens. Mannen, vrouwen, tieners, kinderen en zelfs baby’s zijn er het slachtoffer van. De schietpartijen vinden plaats in kerken, scholen, bioscopen en tijdens concerten. Paul Auster onderzoekt hoe Amerika’s liefde voor wapens ontstond bij de eerste Engelse kolonisten, die met hun vuurwapens de oorspronkelijke bevolking van het land verjaagden. Die geschiedenis van geweld leeft door tot de dag van vandaag.

In dit persoonlijke essay beschrijft hij ook hoe hij zelf als jongetje slechte westerns naspeelde met een neppistool in zijn hand en hoe hij op tienjarige leeftijd al een volleerd schutter was. Dit ondanks het feit dat zijn oma zijn opa doodschoot toen Austers vader nog jong was, een traumatische gebeurtenis die voor altijd door zou klinken in de familie. Zonder nadrukkelijk een kant te kiezen in het gepolariseerde debat probeert Auster antwoord te geven op twee belangrijke vragen: waarom is Amerika zo anders dan de rest van de wereld? En is er geen andere maatschappij mogelijk?

Door de tekst heen zijn foto’s van Spencer Ostrander verweven, van locaties waar schietpartijen hebben plaatsgevonden. Er zijn geen lichamen te zien, de plekken zijn enkel de stille getuigen van de levens die verloren zijn gegaan.