«Det er traumatiseringa etter eit overgrep Aagaard tar for seg, og ho skriv ut frå eigne røynsler utan at romanen blir direkte sjølvbiografisk, men den psykologiske realismen i reaksjonsmønsteret er svært nyansert og høgst truverdig, svingar frå sjølvmordstankar til skuld og skam og ei redsle for å verke ustabil og upåliteleg i møte med helsevesen, politi og advokatar og rettsvesen.»
