De 'Kronkels' van S. Carmiggelt (1913-1987) waren om hun hoge graad van herkenbaarheid geliefde dagelijkse kost bij het Nederlandse volk. De puntige, laconieke stijl ervan paste uitstekend in een vluchtig medium als de krant. Niettemin is het werk, dat nauwelijks met het oog op duurzaamheid geschreven lijkt, inmiddels deel gaan uitmaken van de Nederlandse literatuurgeschiedenis. De Arbeiderspers publiceert sinds enkele jaren met een ijzeren regelmaat de delen van de heruitgave van Carmiggelts complete oeuvre naar de eerste druk van elke bundel.
De in dit deel gebundelde titels, Dag opa en Oude mensen, verschenen oorspronkelijk in 1962 en 1963. Dag opa zijn de stukken verzameld over de priltse jeugd van Carmiggelts kleinzoon Simon. In feite is het een ode aan alle kleinzonen in de hele wereld. Oude mensen bevat, bij wijze van contrast, hoofdzakelijk de 'rijpe drama's' van de pensioengerechtigde mannen die hun jeugd definitief achter zich hebben gelaten.
Wat ik zo boeiend aan hem vind, is dat hij van typische gooi- en smijtachtige stukjes, die ik heel geestig vond, steeds beschouwender en soberder is geworden. Er bestaat geen betere kroniek vanaf 1945 tot het einde van zijn schrijverschap. - Kees Fens
