"Den burtkomne Faderen" (1899) er kan hende Garborgs mest personlege prosaverk. Hovudpersonen er Gunnar Hòve, bror til Paulus. Han har kome atteinde til heimbygda ettermange år i utlandet, trøytt av materialisme og innhaldsløyse. Det blir Paulus som til slutt gir han kvila att, med trua på kjærleiken, den sigrande livsmakta.
