Maar de wielrijder treft geen blaam

De teneur van deze klassiek geworden verhalen van een van de beste vertellers uit de Nederlandse literatuur staat al verwoord in het motto op de eerste bladzijde: `Tot stand gekomen in het besef dat de natuur machtig mooi is en een mensenleven nauwelijks de moeite waard.

Of het nu gaat om meneer Frits, die zijn collega juffrouw Lenie na een onverhoopte ontmoeting in de stad naar haar woning in het Komrijkwartier begeleidt, om Anna, die verslaafd is aan peppillen en vergaat van de straatvrees, om de man die zijn ontslag op de fabriek verwerkt in een kroeg vol gespuis terwijl thuis zijn aftandse kenau nachtmuzikante in een tingeltangel woedend op hem zit te wachten, om de oude man die bij een bezoek aan de buurtcafetaria getreiterd wordt door een groepje jongeren, of om de winkelier die op een doordeweekse ochtend niet naar zijn abominabele nering gaat maar laat in het seizoen een roeiboot huurt en het aan de stok krijgt met een postbode allemaal zijn ze eenzaam en gedesillusioneerd en steeds gluurt de dood om een hoekje.

Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming, geschreven in zijn kenmerkende laconieke en nuchtere stijl, is een van de hoogtepunten uit het rijke oeuvre van Heere Heeresma.

* Het beste boek dat gedurende de laatste vier jaar binnen onze vaderlandse literatuur is verschenen, vindt W.F. Hermans. Zwaarmoedige verhalen voor bij de centrale verwarming: `Het zijn verhalen over de dood, maar niet de dood als frase zoals bij G.K. van het Reve. W.F. Hermans in een interview door Max van Rooy voor NRC Handelsblad