Ton Lemaire houdt in Met lichte tred een filosofisch pleidooi voor langzaam wandelen, onthaasting en zelfreflectie.
Wandelen heeft vanaf de achttiende eeuw een moderne invulling gekregen door onze veranderende verhouding tot natuur en landschap. De behoefte aan wandelen leeft nog steeds en lijkt zelfs toe te nemen, mogelijk ter compensatie van de verdergaande verstedelijking, de heerschappij van het gemotoriseerde verkeer en de vele uren die men zittend voor schermen doorbrengt. Wat is er dan vitaliserender dan een flinke wandeling, liefst door een afwisselend landschap en in een mooi natuurgebied?
Aan de hand van het werk van filosofen, kunstenaars en schrijvers bezingt Lemaire de lof van het lopen, maar zijn boek is tevens een kritisch commentaar op de samenleving. Met lichte tred is de neerslag van Lemaires levenslange passie voor de wereld van het wandelen en voor de wandelaar en zijn lichte voetafdruk op de aarde.
