Zbiór nowel Marii Konopnickiej, w których autorka porusza aktualne problemy społeczne, takie jak ubóstwo, sytuacja kobiet w patriarchalnej kulturze, konfrontacja ideałów z prozą życia, przykre konsekwencje mieszczańskiej moralności. Wraz z bohaterami opowiadań zaglądamy m.in. do bogatej zabytkowej kamienicy, wiejskiej kuchni, na zaplecze teatru czy do kaplicy cmentarnej. Konopnicka odmalowuje życie zwykłych ludzi drobiazgowo, z werwą i literackim kunsztem, a niejednokrotnie także z humorem.
Maria Konopnicka - urodzona w 1842, zmarła w 1910 roku, polska nowelistka, autorka utworów dla dzieci, tłumaczka, krytyczka i publicystka. Była wielką społeczniczką. W latach 80. XIX wieku należała do grupy kobiet opiekujących się więźniami, była także członkinią Kobiecego Koła Oświaty Ludowej i Czytelni Naukowej dla Kobiet.
Jest uznawana za jedną z najwybitniejszych polskich twórców literatury dla dzieci. W utworach dla najmłodszych budowała fikcyjne światy bliskie dziecięcej wyobraźni. Codzienną rzeczywistość często mieszała z fantastyką i motywami baśniowymi (np. „Na jagody", „O krasnoludkach i sierotce Marysi", „Szkolne przygody Pimpusia Sadełko").
