Zeventien Esten ontvluchten in 1945 hun tweede vaderland, Zweden, om niet aan de Sovjet-Unie te worden uitgeleverd. Hun tocht over de oceaan in een krakkemikkig scheepje is een roekeloos waagstuk, maar ook hun enige kans. Een half jaar lang leven ze samengepakt in benarde omstandigheden: zwaar weer, tekort aan water en leeftocht; een half jaar lang zijn ze in de volste zin op elkaar aangewezen. Dat verloopt natuurlijk niet helemaal zonder spanningen. Maar het gevoel van saamhorigheid overheerst.
Zo sterk weet An Rutgers van der Loeff ons bij de zeventien mensen te betrekken, dat wij hun lotgevallen blijven volgen, van a tot z.
