114 Gedichten

Afval

Elk leven is tot losse levensdagen

van rommelsagen uit elkaar geslagen

en alle daden slechts tot speelballaden,

de goede meest wat slechter dan de kwade.

En hoeveel moeite valt nog te besparen,

nog hoeveel jaren, hoeveel grijze haren?

Laat mij niet merken dat ik aan kan sterken

door werken, des te langer moet ik werken.

Want daarna rot ik onder toezicht van mijn vrienden,

hun bloemen ziende die ik niet verdiende.

Is er geen andere dooie om zo te bestrooien?

Als mij Uw bladluis bijt kan ik niet vlooien.

Wie stilhoudt wordt bang en verbaasd en

ziet zijn naasten langs zich haasten;

geen graf, o Heer! leg mij maar neer

dwars op de stroom van het verkeer.