Błyszczące nędze

Akcja powieści toczy się wokół historii trzech przyjaciół i ich spraw sercowych. Józef jest początkującym adwokatem odznaczającym się wieloma cnotami. Jego ojciec był zamożnym chłopem, który wychował go na mężczyznę kierującego się rozumem. Co innego przyjaciele Józefa. Kamil ma duszę artysty. Maluje obrazy i kocha się w aktorce, którą chce wyrwać z niemoralnego półświatka krakowskich teatrzyków. Ludwik natomiast darzy uczuciem hrabiankę Irenę. Młodzi widocznie mają się ku sobie, lecz dziewczyna boi się popełnić mezalians. Jak potoczą się losy młodzieńczych porywów serc?

Michał Bałucki (1837-1901) – polski pisarz, autor komedii i powieści. Wykształcenie zdobywał na Uniwersytecie Jagiellońskim – początkowo z matematyki, a następnie z literatury. Stale związany był z Krakowem, który pojawia się w wielu jego utworach. Należał do tzw. pokolenia przedburzowców. Odrzucał romantyczną i mesjanistyczną narrację, wyczekując radykalnej zmiany w historii. Aresztowany pod koniec powstania styczniowego, spędził rok w więzieniu. W latach 60. XIX wieku został piewcą pozytywistycznych idei. Krytykował zakłamanie mieszczaństwa, wytykał niesprawiedliwości klasowe. Zasłynął jako twórca komedii. Zginął śmiercią samobójczą w 1901 roku na krakowskich Błoniach. Jego najważniejsze utwory to: „Grube ryby", „Dla chleba", „Pan burmistrz z Pipidówki", „Pańskie dziady".