Als een kompas in turbulente tijden wees zij de weg naar nieuwe horizonten. Haar pen doorbrak muren van stilte en tekende de contouren van een vrijere samenleving. Een erfenis die inspireert.
Andreas Burnier was niet alleen de schrijfster van hooggeprezen romans als Een tevreden lach en Het jongensuur, maar ook een befaamd essayiste die als eerste op een volkomen vanzelfsprekende manier schreef over vrouwelijke homoseksualiteit en een voorloper was van het feminisme dat aan het einde van de jaren zestig losbarstte. In 1986 slaagde ze erin het debat over de aanvaardbaarheid van euthanasie, dat al beslecht leek, tot ongekende hoogtes aan te wakkeren. Met een inleiding van Chris Rutenfrans
