Met Louis Couperus in Afrika

Een groot schrijver bezoekt Tunesië en Algerije, kort na de Eerste Wereldoorlog.

Louis Couperus was nooit op zijn best als hij in Nederland verbleef. Tijdens de Eerste Wereldoorlog had hij er jarenlang vastgezeten. Hij was dus maar wàt blij dat de Haagse Post hem op reis stuurde naar het noorden van Afrika. Zijn reislust en nieuwsgierigheid zijn voelbaar in de twintig ‘reisbrieven’ die hij voor de krant schreef en die in dit boek verzameld werden. In Tunesië en Algerije noteert hij de armoede op het platteland en de luxehotels in de steden. Hij bezoekt een bruiloftsfeest en een moskee, ziet prostituees en buikdanseressen, ergert zich aan de wreedheid waarmee dieren behandeld worden en wordt lyrisch van oases bij valavond. Voor de lezer van de 21ste eeuw is het bovendien een reis naar het verleden, een momentopname van landen die intussen sterk veranderd zijn. En als het gaat over reizen door tijd en ruimte zit je bij Louis Couperus goed.

Louis Couperus (1863-1923) was een Nederlands romanschrijver, columnist en dichter. Hij is de auteur van verschillende onverwoestbare klassiekers: 'Eline Vere' (een bestseller bij verschijnen), 'Van oude menschen, de dingen, die voorbij gaan...' (verfilmd), 'De stille kracht'... Hij woonde o.m. in Frankrijk en Italië en reisde de wereld rond. Of zijn romans zich nu afspelen in Den Haag of Djakarta, het heden of het oude Rome, het noodlot speelt altijd een grote rol. Couperus schreef in een meeslepende, emotionele stijl. Zijn verzameld werk bestrijkt vijftig boekdelen.