Michelangelo en de sixtijnse kapel

'Op deze dag, de 10e mei 1508, heb ik, Michelangelo, beeldhouwer, van onze heilige Heer paus Julius II vijfhonderd pauselijke dukaten ontvangen voor het beschilderen van de pauselijke Sixtijnse kapel, waaraan ik vandaag begin.' Met die woorden aanvaardde de Florentijnse meester Michelangelo Buonarroti - tegen zijn zin - een enorme opdracht van de paus. Hij vervaardigde een serie fresco's met taferelen uit het Oude Testament die heden ten dage als het hoogtepunt van renaissancekunst worden beschouwd. Het schilderen van deze duizelingwekkende vijfhonderd vierkante meter was een hels karwei, waarover hij zei: 'Ik span mij meer in dan iemand ooit voor mij heeft gedaan... en ik put me ten zeerste uit.' Na vier jaar was het gewelf tot de laatste vierkante meter beschilderd. Het werk had bij Michelangelo tot een bizarre oogafwijking geleid: hij kon op den duur alleen nog lezen en tekeningen bestuderen als hij de papieren hoog boven zijn hoofd hield.

De vele mythes die zijn ontstaan over het beroemdste plafond ter wereld - over kabbalistische sekten, blasfemische codes en, meest recent, over geheime anatomische lessen die erin verstopt zouden zitten - steken maar bleekjes af tegen de ongelooflijk spannende kunstverhalen die erover te vertellen zijn. Hoe is het bijvoorbeeld mogelijk dat in de Sixtijnse kapel enorme, verontrustend krachtige heidense sibillen - maagdelijke priesteressen die hun ingevingen direct van goden kregen - konden worden geschilderd? Hoe kon de kerk toestemming geven voor deze raadselachtige godslastering in het hol van de leeuw? En waarom zijn de eerbiedwaardige voorouders van Christus zo lusteloos en verveeld geportretteerd?

In de onverkorte weergave van haar lezing neemt Karin Braamhorst de toehoorder mee op een fascinerende reis langs het plafond van de Sixtijnse kapel en vertelt zij het wonderlijke en spectaculaire verhaal van een geniaal meesterwerk.