Normaal zijn is gevaarlijk

'Haar proza is soepel en direct, en ontbeert iedere grofheid en pretentie.' Mario Vargas Llosa

Rosa Montero weet hoe de wereld van de 'gekte' er vanbinnen uitziet. Ze had zelf dertien jaar lang last van heftige paniekaanvallen en heeft zich ook uit persoonlijke belangstelling in de materie verdiept. Ze ontdekte dat er een verband bestaat tussen creativiteit en hoogsensitiviteit, paranoia en schizofrenie. Bij schrijvers is dat verband heel frappant. Die kunnen met hun verbeelding een heel nieuwe wereld scheppen in hun fictie, terwijl hun echte leven er volkomen anders uitziet. Ze gaat speciaal in op vrouwelijke auteurs, die niet alleen tegen hun eigen demonen moesten strijden, maar ook tegen seksisme en repressieve man-vrouwverhoudingen.

De auteur vertelt ook veel over haar eigen leven. Zo werd ze jarenlang gestalkt door een vrouw die zich bovendien voor haar uitgaf, en uiteindelijk terechtkwam in een psychiatrische inrichting. Na haar dood wordt Montero in Madrid opgezocht door de broer van de vrouw, die in Amerika woont. Van hem krijgt ze een afscheidsbrief waarin de vrouw schrijft dat zij haar broer als het ware aan haar cadeau wil doen. Aan het eind van het boek gaat Rosa Montero op reis om de broer beter te leren kennen. Het is weliswaar een bizar geschenk, maar wat heeft ze eigenlijk te verliezen?

'Rosa Montero toont een volledige beheersing in het omzetten van zeer persoonlijke kwesties naar pure kunst.' Le Figaro