Tako rzecze Zaratustra

W naszych publikacjach staramy się prezentować Wam sylwetki i poglądy wizjonerów, ludzi którzy na zawsze zmienili otaczający nas świat i to jak go postrzegamy. Wśród nich są już: Nikola Tesla, Thomas Edison, Albert Einstein, Sigmund Freud, Charles Darwin, Leonardo da Vinci, a niebawem również Isaac Newton i wielu innych. Pośród nich nie mogło zabraknąć Fryderyka Nietzsche, którego dzieło mamy zaszczyt przedstawić jako książkę mówioną.

„– I cóż robi święty w lesie? – zapytał Zaratustra.

Święty odparł:

– Pieśni składam i śpiewam je, a gdy pieśni składam, śmieję się i płaczę, i pomrukuję z cicha: tak Boga chwalę. Śpiewem, płaczem, śmiechem i pomrukiem chwalę Boga, który jest moim Bogiem. Lecz cóż to niesiesz ty nam w darze?

Gdy Zaratustra te słowa usłyszał, pokłonił się świętemu i rzekł:

– Czemże was mógłbym ja obdarzyć? Pozwólcie mi jednak odejść czem prędzej, abym wam czego nie odebrał!

I tak oto rozstali się ze sobą starzec i mąż, śmiejąc się jako dwa żaki. Gdy Zaratustra sam pozostał, rzekł do swego serca:

– Czyżby to było możliwe! Wszak ten święty starzec nic jeszcze w swem lesie nie słyszał o tem, że Bóg już umarł!”