‘Ik heb maar één product en dat ben ikzelf. Mijn enige doel in het leven is om zo volmaakt mogelijk diegene te worden die ik voorbestemd ben te zijn. En daarbij gehoorzaam ik aan iemand die aanzienlijk hoger geplaatst is dan u, de directeur van de Sociale Dienst of welke werkgever dan ook, en dat is God.’
‘En jij kent Gods wil?’
‘Dat is mijn enige levensdoel.’
Kloosterziel keek me sprakeloos van woede en ergernis aan, en ik moet zeggen dat ik met hem meevoelde.
Voor God en de Sociale Dienst is de debuutroman van Nicolien Mizee (1965). In drie faxen aan haar scenarioleraar en redder beschrijft de hoofdpersoon met treffende ironie en compromisloze eerlijkheid de moeizame zoektocht naar zichzelf. Een razendsnel en verontrustend boek
