Hamayun zit in Havo 4 en werkt mee aan de voorstellingen van het schooltoneel. Hij schrijft een stuk over zijn eigen verleden. Over het dagelijks leven in Kaboel, en de grappen die hij uithaalt met zijn vriendjes. Over de nacht dat de Taliban zijn vader gevangen nemen. Over de vlucht van het gezin, over de lange tocht die hij met zijn ouders en jongere broer en zusje moet ondernemen. Na een halfjaar komen ze in Nederland in een asielzoekerscentrum terecht. Hamayun vindt Nederland fris, en groen. En hier kan het gezin vrijer denken. Hier is er een toekomst mogelijk. Hamayun wil graag naar de filmacademie. Maar mogen ze wel blijven?
