Misschien kon hij gewoon te veel. Hendrik Muller (1859-1941) gold als een uitstekende handelsman, een bevlogen diplomaat en een voortreffelijk schrijver. Bij leven was hij een bekende Nederlander, die vooral van zich deed spreken tijdens de Tweede Boerenoorlog, toen hij consul-generaal was van de Zuid-Afrikaanse Boerenrepubliek Oranje Vrijstaat. Bovenal was hij een reiziger. Hij zou, in de voetsporen van Livingstone, alle bewoonde continenten van de wereld bereizen, met uitzondering van Australië.
Wat had Muller kunnen bereiken als hij zijn bezigheden minder had versnipperd? Hij kon zich nooit binden aan één bezigheid of werkkring, en zelfs voor het huwelijk bleek hij ongeschikt: zijn openlijk samenleven met twee vrouwen – bekend als de ‘zomervrouw en de wintervrouw’ – ervoeren zijn naasten als uitgesproken ongepast. Zijn grillige loopbaan ten spijt vergaarde Muller een aanzienlijk kapitaal, dat in 1941 de basis werd van het Dr. Hendrik Muller’s Vaderlandsch Fonds, dat nog altijd bestaat.
