Ruim tien jaar geleden publiceerde Gerrit Komrij de veelgeroemde bundel Humeuren en temperamenten, met als ondertitel Een encyclopedie van het gevoel. Met Demonen zet Komrij de lijn voort in een nieuwe en vermakelijke reeks verhalen en beschouwingen over de meest uiteenlopende emoties waaronder de mens gebukt kan gaan. Ook is het boek een vervolg op Verwoest Arcadië, Komrij's autobiografie die eindigt bij zijn studentenjaren. Veel herinneringen aan schrijvende collega's zal men tegenkomen, al of niet tussen de regels.
Met zijn beweeglijke geest weet Komrij ook zichzelf genadeloos te ontleden. Met een kapmes en een rugzak hakt Komrij zich een weg door zijn eigen doen en laten, zijn succes en falen.
In zijn persoonlijke vestzakparadijs laaft hij zich aan het verhevene en het banale, al blijft hij weerloos tegen te voorschijn stommelende binnendringers: 'Ik verlang naar het paradijs, daar ben ik heel gewoontjes in. Ik wil het paradijs nu. Ik wil het met me meedragen en koesteren. Ik wil het gereed hebben, om er elk gewenst moment een duik in te kunnen nemen.'
