Eigenlijk helemaal niet goed

Hannah is achtentwintig jaar wanneer haar moeder een ongeluk krijgt, met spoed naar het ziekenhuis wordt gebracht en nooit meer wakker wordt. Haar eerste instinct? Haar moeder bellen. Terwijl Hannah rots in de branding voor haar emotioneel instabiele vader en chaotische zusje moet zijn, leert ze cruciale levenslessen die haar moeder haar nooit verteld heeft, zoals:

- Hoe je een begrafenis plant

- Hoe je een plafond schoonmaakt

- Hoe je de confrontatie met je angsten aangaat

- Hoe je op een tandem rijdt

- Hoe je moeder moet zijn

Maar er is één les die Hannah graag van haar moeder had geleerd: als je net de persoon bent verloren die alles een betekenis gaf, hoe moet je dan in hemelsnaam jezelf vinden?