Nooit, nooit, nooit

Ik wacht er al mijn hele leven op dat ik van mening verander, dat ik op een dag wakker word en iemand anders ben dan gisteren of vorig jaar, iemand anders dan wie ik als kind, tiener en jongvolwassen was. Ik wacht erop dat ik hetzelfde wil als de rest. Maar dat wil ik niet. Het is voor mij even natuurlijk om geen kinderen te willen als dat het voor sommige van mijn vrienden is om ze wel te willen. Wat zij al wisten toen ze klein waren, heb ik ook gevoeld, maar dan andersom.