Ostatnia powieść Stefana Grabińskiego, po raz pierwszy wydana w 1936 roku.
Jan Gniewosz jest poczętym w nawiedzonym domu podrzutkiem przejawiającym zdolności mediumiczne. Robi karierę w warszawskim środowisku parapsychologicznym, dochodząc przy tym do wniosku, że wolałby się pozbyć swoich nadprzyrodzonych zdolności. Wywołujące je siły nie chcą się jednak z tym pogodzić i likwidują każdą szansę uniezależnienia się od nich. W ten sposób bohater traci kochankę w wypadku samochodowym, a żonę w katastrofie morskiej.
Jan przeżywa tę katastrofę i trafia na tajemniczą wyspę Itongo. Nadprzyrodzone zdolności zapewniają mu stanowisko króla, dzięki czemu może kształtować los mieszkańców wyspy. Próba wprowadzenia reform religijnych prowadzi jednak do konfliktu.
