Ziele na kraterze

Po ukazaniu się w kraju „Ziela na kraterze” w 1957 roku czytelnicy dziennika „Życie Warszawy” uznali tę książkę za najlepszą publikację poświęconą powstańczej Warszawie.

Aleksandra Ziółkowska-Boehm

Autobiograficzne „Ziele na kraterze” to najbardziej znana i niezwykle popularna powieść Wańkowicza, który stracił w Powstaniu Warszawskim córkę, Krystynę.

Pomimo przejmujących opisów codzienności w okupowanej Warszawie i prób wysłowienia niewyobrażalnego bólu rodziców po stracie dziecka, ta powieść jest przede wszystkim afirmacją życia, bliskich więzi rodzinnych, pełną humoru skarbnicą anegdot i zapomnianego już folkloru ziemiańskiego. Czaruje odbiorców już od pierwszych zdań.